Dit ziekenhuis onder de naam Zuwe Hofpoort was een heel fijn perifeer hospitaal. Hier was echt aandacht voor de patiënt, en een prettige sfeer. Recentelijk is het ziekenhuis gefuseerd met St. Antonius. Het is afwachten wat voor impact dit heeft op de 'kwaliteit' van het ziekenhuis gaat doen. Bereikbaarheid wordt on ieder geval een heel stuk minder.
I am not really happy with the service they provided.
1.I had been waiting for a few weeks to see specialist on my hypertension, he just gave me several minutes and said please come back within 5 weeks, no any concrete result of my sickness, take new medicine. And played arrogant.
2.Always wait and wait. today I am not feeling with the new medicine, I tried whole morning to call them, finally it went through, and I was told, they are busy, no body can help you ,please call back in the afternoon. What an efficiency .
it would never happen in China, I really want to say that they need to improve their efficiency and capability(Especially Huisarts).
mooi ziekenhuis,schoon,helder goed restaurant,vriendelijk personeel,mijn vrouw werd heel vriendelijk geholpen door de verpleging bij de mri toen ze naar de mri moest lopen zonder krukken dit is pure klasse
Mijn contact met het het Hofpoort Ziekenhuis in Woerden is zeer positief. Geen grote "fabriek" maar persoonlijk en intiem. Goede specialisten en artsen waar ik heel blij mee ben en geen lange wachttijden. Echt jammer dat de HAP gesloten is. Ik begrijp nog steeds niet waarom? Het is zo fijn en belangrijk een HAP dichtbij te hebben. De afstanden worden steeds langer om, zo nodig, eerste hulp te krijgen. Bedankt alle artsen, medewerkers en vrijwilligers dat ik al die jaren welkom was in dit ziekenhuis en mijn grootste wens, dat het nog jaren voor patiënten zoals ik, mag blijven bestaan!
Erg goed ziekenhuis wat helaas grotendeels verdwijnt. Ondanks regio functie.
Mijn moeder hier heen gebracht voor een baarmoederonderzoek. Een poliep dat mogelijk een gevaar zou kunnen opleveren met haar kanker verleden.
Ze moest onder narcose een onderzoek ondergaan. Allereerst was er geen genoeg ruimte om meer dan 2 mensen in een kamer te ontvangen om de intake te voltooien. Of 1 van ons buiten wilden wachten NO WAY!
Mijn moeder heeft namelijk 2 keer een borst moeten afzetten. Wij, als familie en vrienden laten haar dat niet alleen, nog een keer doormaken.
We waren met z'n drieën. Patient + 2 familieleden Is dat veel? Of is dat normaal?
Nadat we haar hebben weggebracht werd, ons doodleuk verteld, dat het geen zin had om te blijven. Ga lekker naar huis!
Ik weet niet hoe het voor de rest van Nederland is maar mijn moeder heeft mij nog NOOIT alleen in het ziekenhuis laten liggen. Ik als zoon, inmiddels 36 jaar oud, zou derhalve NOOIT mijn moeder alleen achterlaten in een ziekenhuis. Zo hoort het. Vertel me niet wat ik moet doen. Vertel me wat ik moet verwachten. Kortom:
We bleven.
Voordat mijn moeder naar de operatiezaal werd gebracht kregen we de vraag of het niet een goed idee was om haar mobiele telefoon in een kluis te bewaren. Op die manier kon ze zelf bellen als ze weer wakker was.
Mijn broek zakte af. Waarom moet mijn eigen moeder MIJ bellen om te vertellen dat alles ok was. Ik verwacht dat het ziekenhuis die taak op zich neemt. Al was het alleen maar dat alles oké is.
De kamer waar ze lag, was beschadigd en het ziet eruit alsof vele aanrijdingen hebben plaatsgevonden met een bed en de muur.
Er werd ons verteld dat wij werden opgehaald, vanuit de wachtkamer om mijn moeder te mogen zien. a drie kwartier wachten, toch maar geïnformeerd. Bleek dat ze ons waren vergeten. Sorry
Tja, het zal je moeder maar zijn.
Daarnaast werd ons verteld dat we alleen tijdens bezoekuren mochten langskomen. Dit in verband met het feit dat ze niet alleen op de kamer was. Toen we braaf binnenkwamen bleek dat de medepatiënt, van mijn moeder allang bezoek had.
Kortom, ik als zoon had veel eerder, voor mijn moeder kunnen zijn. Ik weet niet waarom we niet uit de wachtkamer zijn gehaald. Ik weet niet waarom we niet zijn gebeld. Ik weet alleen dat óf de dingen fout zijn gegaan óf het feit dat mijn moeder blank is, en ik zwart.
Vandaag, de uitslag van haar onderzoek. Ze was zenuwachtig, logisch. Ze moest naar het toilet. Helaas waren alle toiletten buiten gebruik. Ze ging naar een andere afdeling maar dat mocht niet, ze moest maar naar de begane grond.
Really!? Je gaat iemand weigeren, die 2 borsten heeft laten afzetten en een uitslag zit af te wachten voor mogelijk baarmoederhalskanker? U verwijst haar naar de begane grond met het mogelijk gevolg dat ze haar afspraak mist?
Ik vraag me ernstig af of het moederbedrijf Antonius wel, zaken wil doen met dit bedrijf.
Allereerst wil ik wél benadrukken dat ik, tot nu toe, niet twijfel aan de deskundigheid van dit ziekenhuis. Omgaan met mensen, empathie en flexibiliteit. Ú bent voor de patiënten, de patiënten zijn er niet voor u.
De afgelopen 5,5 jaar was ik patiënt in het zkh.en was er toen erg slecht aan toe. Nu is mijn gezondheid volledig veranderd ten goede. Zonder de zorg van dit zkh, had ik het nooit gered .👍