Εργαστήρι τέχνης Ζωγραφίζω page

Location :

Το εργαστήρι τέχνης Ζωγραφίζω δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010, στο Νέο Ηράκλειο (Βόρεια Προάστια) από τους εικαστικούς Σπύρο Νάκα και Γεράσιμο Αβλάμη. Aπευθυνόμαστε σε άτομα κάθε ηλικίας που θέλουν να εκφραστούν και να ασχοληθούν με τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής απολαμβάνοντας την δημιουργική χαρά του δικού τους έργου τέχνης.

• Anynomous

  12 November 2019

  Μαρία Βερδεσοπούλου (1908-1989) Το Δειλινό από την έκθεση "Εξαιρέσεις: Όψεις του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα"

  report this review
• Anynomous

  20 June 2019

  Δημητρέας Ευάγγελος 1934-2019

  Σπουδές: Ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1958-1963), με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Από το 1967 έως το 1975 εργάστηκε στο Παρίσι, όπου παράλληλα με τη ζωγραφική του, παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας της Τέχνης. Το 1967, παίρνει µε διαγωνισμό υποτροφία για τη Γαλλία· η υποτροφία αυτή δεν του δίνεται τελικά, και φεύγει για το Παρίσι το Δεκέµβριο του 1967. Στο Παρίσι, παράλληλα µε τη ζωγραφική του, παρακολούθησε µαθήµατα κοινωνιολογίας της Τέχνης, µε τους Pierre Francastel, Jean Cassou, και Raymonde Moylin. Δίδαξε στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών, στη Σχολή Βακαλό και αργότερα στην Α.Σ.Κ.Τ, ως ειδικός επιστήμονας και λέκτορας. Από το 1985 ώς το 2002 εργάστηκε ως καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της «Ομάδας Τέχνης α» και του «Κέντρου Εικαστικών Τεχνών». Συμμετείχε επίσης στην «Ομάδα για την επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Τέχνης 4++». πηγή¨: www.art22.gr

  report this review
• Anynomous

  14 May 2019

  Ευχαριστούμε πολύ για τα 1000 likes, συνεχίζουμε δημιουργικά !

  report this review
• Anynomous

  07 May 2019

  Σας ευχαριστούμε πολύ !!

  Thank you very much!!Translated

  report this review
• Anynomous

  08 December 2018

  Hilma af Klint Hilma af Klint (October 26, 1862 – October 21, 1944) was a Swedish artist and mystic whose paintings were amongst the first abstract art. A considerable body of her abstract work predates the first purely abstract compositions by Kandinsky. She belonged to a group called "The Five", a circle of women who shared her belief in the importance of trying to make contact with the so-called "High Masters" – often by way of séances. Her paintings, which sometimes rese

  Continue Reading

  report this review
• Anynomous

  01 December 2018

  John Sell Cotman Cotman was born in Norwich, on 16 May 1782, the eldest son of a prosperous silk merchant and lace dealer. He was educated at the Norwich School. He showed a talent for art from an early age and would often go out on frequent drawing trips into the countryside around Norwich. His father intended him to go into the family business but instead, intent on a career in art, he moved to London in 1798, initially making a living through commissions from print-sellers

  Continue Reading

  report this review
• Anynomous

  17 November 2018

  Κώστας Λούστας Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο και μέντορα τον Γιάννη Μόραλη. Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά στη Φλώρινα το 1957. Η πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε στη Χ.Α.Ν. με τη φροντίδα του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου το 1961. Από το 1962 ο Κώστας Λούστας έζησε και εργάστηκε στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ανάμεσα στους πρώτους υποστηρικτές του υπήρξε ο συλλέκτης Χρήστος Μπάστης. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις (Di Salvo Art Gallery, Chase Gallery, Gallery Chevance, Paollilo Gallery), και πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις τόσο στη Νέα Υόρκη (Saldinger Gallery, Long Island University, Brooklyn, και Firehouse Gallery, Nassau) όσο και στο Λονδίνο (Ζaydler Gallery). Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη δημοσιογραφία. Το 1977 τιμήθηκε από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για την προσφορά του στις τέχνες και τα γράμματα, και είχε επίσης βραβευθεί για το ποιητικό του έργο από τις Νομαρχίες Κοζάνης και Φλώρινας. Η Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών της Φλώρινας εξέδωσε το 1997 τη συλλογή ποιημάτων του, που χρονολογούνται από το 1986 έως και το 1997. Το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο Εκατό και Πλέον Δαχτυλίδια για Πρίγκιπες εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ιανός το 2005. Υπήρξε ένα από τα τρία ιδρυτικά στελέχη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας, στέλεχος της εικαστικής επιτροπής των Δημητρίων επί σειρά ετών, και μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Ως και το 2008 διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

  report this review
• Anynomous

  10 May 2018

  Ευχαριστούμε πολύ την εταιρία FILA GIOTTO Hellas για το κάλεσμα στο περίπτερο της , στην έκθεση στο MEK Παιανίας.

  report this review
• Anynomous

  17 March 2018

  Diego Rivera Ο Ντιέγκο Ριβέρα (Diego Rivera) γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1886 στην πόλη Γκουαναχουάτο του Μεξικού και το πλήρες όνομά του ήταν Ντιέγκο Μαρία ντε λα Κονσεπσιόν Χουάν Νεπομουσένο Εστανίσλαο ντε λα Ριβέρα ι Μπαριέντος Ακόστα ι Ροδρίγκες. Από νωρίς ο Ριβέρα έδειξε την καλλιτεχνική του κλίση και σε ηλικία δέκα ετών γράφτηκε στην Ακαδημία Τεχνών του Σαν Κάρλος. Όταν ενηλικιώθηκε μετέβη στην Ισπανία για να συνεχίσει τις σπουδές του με κρατική υποτροφία. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου άρχισε να διαμορφώνει το προσωπικό του ύφος, επηρεασμένος από το κίνημα του κυβισμού, τη ζωγραφική του Σεζάν και τις νωπογραφίες της Αναγέννησης, τις οποίες μελέτησε σ' ένα μεγάλο ταξίδι του στην Ιταλία. Στη γαλλική πρωτεύουσα ήταν περισσότερο γνωστός για τις ερωτικές του κατακτήσεις. Απέκτησε τουλάχιστον δύο εξώγαμα τέκνα, ένα αγόρι με τη ζωγράφο Ανζελίν Μπελόφ και ένα κορίτσι με την επίσης ζωγράφο Μαρία Βορομπίεφ Στρεμπέλσκα. Ο Ριβέρα επέστρεψε στο Μεξικό το 1921 μετά την εκλογή ως προέδρου του μεταρρυθμιστή και λάτρη των τεχνών Αλβάρο Ομπρεγκόν. Μαζί με τους ομοτέχνους του Χοσέ Ορόσκο, Νταβίντ Σικέιρος και Ρουφίνο Ταμάιο φιλοτέχνησε μια σειρά από τοιχογραφίες με λαϊκά θέματα για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας, δημιουργώντας αυτό που αποκλήθηκε Μεξικάνικη Αναγέννηση της Νωπογραφίας. Την εποχή αυτή διαμόρφωσε το προσωπικό του στυλ που τον έκανε διάσημο: τολμηρά, ζωηρά χρώματα και μεγάλες επίπεδες, απλοποιημένες φιγούρες με επιρροές από την τέχνη των Αζτέκων, που δίνουν στο έργο του μνημειακό χαρακτήρα. Οι τοιχογραφίες του διηγούνταν ιστορίες με θέματα από την μεξικάνικη ιστορία και κοινωνία. Ο γάμος του με την μαθήτρια του Φρίντα Κάλο έγινε στις 21 Αυγούστου 1929. Ο γαμπρός ήταν 43 χρονών και η νύφη 22. Οι αμοιβαίες απιστίες και το εκρηκτικό τους ταμπεραμέντο οδήγησαν σε διαζύγιο το ζεύγος Ριβέρα - Κάλο το 1939. Ξανσυνδέθηκαν πολύ γρήγορα και ξαναπαντρεύτηκαν στις 8 Δεκεμβρίου 1940. Μετά τον θάνατο της Φρίντα το 1954, ο Ριβέρα παντρεύτηκε την ατζέντισσά του Έμα Ουρτάδο στις 29 Ιουλίου 1955. Αμέσως μετά έπεσε με τα μούτρα στη δουλεία για το πιο φιλόδοξο έργο του. Μία γιγάντια τοιχογραφία, ένα έπος για την ιστορία του Μεξικού, στο Εθνικό Μέγαρο της Πόλης του Μεξικού. Έμεινε, όμως, ημιτελής, λόγω του θανάτου του στις 24 Νοεμβρίου 1957.

  report this review
• Anynomous

  23 February 2018

  Mary Cassatt Η Μαίρη Στίβενσον Κάσατ (22 Μαΐου, 1844 - 14 Ιουνίου, 1926) ήταν Αμερικανίδα ζωγράφος και χαράκτης. Γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια μα έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής της στη Γαλλία, όπου πρώτα έγινε φίλη με τον Εντγκάρ Ντεγκά και έπειτα έκανε εκθέσεις μαζί με τους Ιμπρεσιονιστές. Η Κάσατ συχνά δημιουργούσε εικόνες από την δημόσια και ιδιωτική ζωή των γυναικών, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον στενό δεσμό ανάμεσα στις μητέρες με τα παιδιά. Η Κάσατ γεννήθηκε στο Αλεγκέινι Σίτι της Πενσυλβάνια, που πια ανήκει στο Πίτσμπουργκ. Γεννήθηκε σε οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης: Ο πατέρας της, Ρόμπερτ Σίμπσον Κάσατ, ήταν επιτυχημένος χρηματιστής και κερδοσκόπος γης. Καταγόταν από τον Γάλλο Ουγενότο Ζακ Κόσαρτ, ο οποίος ήρθε στο Νέο Άμστερνταμ το 1662. Η μητέρα της, Κάθριν Κέλσο Τζόνσον, προερχόταν από οικογένεια τραπεζιτών. Η Κάθριν Κάσατ που ήταν μορφωμένη και πολύ καλά διαβασμένη, είχε μια βαθιά επίδραση στην κόρη της. Εξαιτίας αυτού η δια βίου φίλη της Κάσατ, Λουιζίν Χαβμάιερ έγραψε στα απομνημονεύματά της: «Όποιος είχε το προνόμιο να γνωρίσει τη μητέρα της Μαίρη Κάσατ, θα καταλάβαινε αμέσως ότι από αυτήν και μόνο η (Μαίρη) κληρονόμησε την ικανότητά της». Το πατρογονικό επώνυμο ήταν Cossart. Η Κάσατ ήταν μακρινή ξαδέλφη του καλλιτέχνη Ρόμπερτ Χένρι. Η Κάσατ ήταν ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας, εκ των οποίων τα δύο πέθαναν σε νηπιακή ηλικία. Ο ένας αδελφός της, Αλεξάντερ Τζόνσον Κάσατ, αργότερα έγινε πρόεδρος της Εταιρείας Σιδηροδρόμων της Πενσυλβάνια. Η οικογένειά της μετακόμισε ανατολικά, πρώτα στο Λάνκαστερ της Πενσυλβάνια και έπειτα στην περιοχή της Φιλαδέλφεια, όπου πήγε σχολείο σε ηλικία έξι ετών. Η Κάσατ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που πίστευε πως τα ταξίδια ήταν αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης. Πέρασε πέντε χρόνια στην Ευρώπη και επισκέφθηκε πολλές από τις πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένου του Λονδίνου, του Παρισιού και του Βερολίνου. Ενώ ήταν στο εξωτερικό, έμαθε γερμανικά και γαλλικά και έκανε τα πρώτα της μαθήματα στη ζωγραφική και τη μουσική. Είναι πιθανό ότι η πρώτη επαφή της με τους Γάλλους καλλιτέχνες Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, Ευγένιος Ντελακρουά, Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό, Γκυστάβ Κουρμπέ ήταν στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1855. Επίσης στην έκθεση ήταν ο Ντεγκά και ο Πισαρό, που αργότερα και οι δύο υπήρξαν συνάδελφοι και μέντορές της. Η Μαίρη Κάσατ απεικονίζει τη Νέα Γυναίκα του 19ου αιώνα, από την πλευρά της γυναίκας. Ως μια επιτυχημένη, άρτια εκπαιδευμένη καλλιτέχνης που ποτέ δεν παντρεύτηκε, η Κάσατ-όπως και η Έλεν Ντέι Χέιλ, η Ελίζαμπεθ Κόφιν, η Ελίζαμπεθ Νως και η Σεσίλια Μπώ— προσωποποιείται στη Νέα Γυναίκα. Αυτή «ξεκίνησε τις αρχικές βάσεις ανάπλασης της εικόνας της Νέας Γυναίκας, που προερχόταν από την επίδραση της έξυπνης και δραστήριας μητέρας της, Κάθριν Κάσατ που πίστευε στην μόρφωση των γυναικών ώστε να είναι καταρτισμένες και κοινωνικά ενεργές. Αυτή απεικονίζεται στο έργο "Διαβάζοντας τη “Le Figaro”» (1878).

  report this review
• Anynomous

  15 February 2018

  Νίκος Μπάικας

  Γεννημένος το 1948 στον Πειραιά, με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και εν συνεχεία στη Φλωρεντία, ο Μπάικας οδηγήθηκε γρήγορα σε μια εικαστική γλώσσα που συνδυάζει τη βαθιά στοχαστική σκέψη με την εικόνα. Το προσωπικό του στυλ άρχισε να διαφαίνεται στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, όταν με τη μορφή σημειώσεων άρχισε να σχεδιάζει πάνω σε χαρτί γραφομηχανής. Πλέον, ο Μπάικας, με καλλιτεχνική ωριμότητα έχει καταλήξει στα εκφραστικά του μέσα. Μολύβι και χαρτί. Αποποιούμενος τα θέλγητρα του χρώματος και επιλέγοντας τη γοητεία της αφαίρεσης, την αγνότητα της φόρμας και τη δύναμη της απλότητας, ο Μπάικας πυροδοτεί τον υπαρξιακό προβληματισμό και αποδεικνύει ότι ένας επιδέξιος καλλιτέχνης μπορεί με βασικά υλικά να αιχμαλωτίσει, και με απόλυτη ακρίβεια σχεδιαστικά να απεικονίσει την πολυσύνθετη και πολυδιάστατη φιλοσοφική σκέψη.(Βασιλική Τζανάκου)

  report this review
• Anynomous

  11 January 2018

  Κώστας Λούστας Ο Κώστας Λούστας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και πέθανε τον Ιούνιο του 2014. Ο Λούστας σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο και μέντορα τον Γιάννη Μόραλη. Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά στη Φλώρινα το 1957. Η πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε στη Χ.Α.Ν. με τη φροντίδα του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου το 1961. Στην Ελλάδα το έργο του παρουσιάστηκε σε αναρίθμητες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων και βραβείων. Από το 1963 και επί σειρά ετών ο Κώστας Λούστας έζησε και εργάστηκε στη Νέα Υόρκη, παρουσιάζοντας παράλληλα τη δουλειά του σε διεθνούς φήμης γκαλερί και ιδρύματα του εξωτερικού. Το 1991, ο Δήμος Θεσσαλονίκης τίμησε την τριαντάχρονη καλλιτεχνική του παρουσία με μια ατομική έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο ενώ το 1993 τον βράβευσε για την προσφορά του στα εικαστικά δρώμενα, κατά την παρουσίαση της σειράς 80+1 Πορτραίτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Λούστας ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, ενώ σε όλη του τη ζωή δεν σταμάτησε να παίζει βιολί, το μεγάλο του πάθος. Το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο «Εκατό και Πλέον Δαχτυλίδια για Πρίγκιπες» εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ιανός το 2005. Πολλά χρόνια πριν από αυτή την έκδοση, είχε τιμηθεί από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για την προσφορά του στις τέχνες και τα γράμματα, και για το ποιητικό του έργο από τις Νομαρχίες Κοζάνης και Φλώρινας. Ο Κώστας Λούστας υπήρξε ένα από τα τρία ιδρυτικά στελέχη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας και επί σειρά ετών στέλεχος της εικαστικής επιτροπής των Δημητρίων. Υπήρξε μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και ως και το 2008 μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

  report this review
• Anynomous

  05 January 2018

  École de Barbizon Η Σχολή Μπαρμπιζόν, όπως ονομάστηκε συμβατικά, αναπτύχθηκε στην ομώνυμη πόλη της Γαλλίας κατά τον 19ο αι. στη Γαλλία. Η σχολή της Μπαρμπιζόν αντιπροσωπεύει μια ενδιάμεση φάση ανάμεσα στη ρομαντική τοπιογραφία, που εξέφραζε κυρίως ψυχικές καταστάσεις και λογοτεχνικά θέματα, και στην ιμπρεσιονιστική τοπιογραφία, που επιζητούσε τη στιγμιαία απεικόνιση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Οι εκπρόσωποι της σχολής Μπαρμπιζόν μελετούσαν απευθείας το τοπίο και το φυσικό θέαμα, χωρίς ωστόσο να απομακρύνονται από τη ζωγραφική του Πουσέν, των Ολλανδών του 17ου αι. και τών Άγγλων Μπόντιγκτον και Κόνσταμπλ, γεγονός που προσδίδει στα έργα τους ένα χαρακτήρα εξιδανίκευσης. Ο ιδρυτής της σχολής της Μπαρμπιζόν, Τεοντόρ Ρουσό, κατέφυγε εκεί εξαιτίας της ανέχειας και της ασημότητας που αντιμετώπιζε στο Παρίσι

  report this review
• Anynomous

  16 December 2017

  Γιαννούλης Χαλεπάς Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (Πύργος Τήνου, 14 Αυγούστου 1851 – Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938) ήταν ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας, με μυθιστορηματική ζωή ανάμεσα στην τρέλα και τον θρίαμβο. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν γόνος οικογένειας φημισμένων τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ο πατέρας του, Ιωάννης, και ο θείος του είχαν μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση μαρμαρογλυπτικής με παραρτήματα στο Βουκουρέστι, την Σμύρνη και τον Πειραιά. Ο Γιαννούλης, ο μεγαλύτερος από

  Continue reading

  report this review
• Anynomous

  25 November 2017

  Νικηφόρος Λύτρας Ο Νικηφόρος Λύτρας (Πύργος Τήνου, 1832 – Αθήνα, 13 Ιουνίου 1904) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους και δασκάλους της ζωγραφικής κατά τον 19ο αιώνα. Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα. Η πολυσήμαντη τέχνη του καλύπτει τα τρία τέταρτα του πρώτου αιώνα της ελληνικής αναγέννησης. Ο Νικηφόρος Λύτρας ήταν γιος ενός λαϊκού μαρμαρογλύπτη, ο ο

  Continue reading

  report this review
• Anynomous

  04 November 2017

  Diego Rodríguez de Silva y Velázquez O Ντιέγο Βελάθκεθ (5 Ιουνίου 1599 - 6 Αυγούστου 1660) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ´. Αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου αιώνα, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Αρκετοί καλλιτέ

  Continue reading

  report this review
• Anynomous

  19 October 2017

  Jan van Eyck Ο Γιαν βαν Άικ (περ. 1390 - 9 Ιουλίου 1441) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος της εποχής της Αναγέννησης. Είναι γνωστός για τις προσωπογραφίες καθώς και για τις μικρογραφίες του, πολλές από τις οποίες κοσμούν μια πλειάδα ανακτόρων και εκκλησιών της Ευρώπης. Έδρασε κυρίως στην πόλη Μπρυζ του σημερινού Βελγίου και θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης Φλαμανδικής ζωγραφικής. Υπήρξε δε ένας από τους πρώτους ζωγράφους που υπέγραφαν τα έργα τους, ενώ οι τεχνικές που

  Continue reading

  report this review
• Anynomous

  13 October 2017

  Pablo Picasso Ο Πάμπλο Ρουίθ ι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973) ήταν Ισπανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός. Είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνισμού, καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενώ από το 1944 ήταν ενταγμένος στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι: Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική. Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική ζωγραφική. Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού. Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ. Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

  report this review
• Anynomous

  21 September 2017

  Rembrandt Harmenszoon van Rijn O Ρέμπραντ Χάρμενσοον φαν Ράιν (15 Ιουλίου 1606 - 4 Οκτωβρίου 1669), γνωστός ευρύτερα ως Ρέμπραντ, ήταν πολύ σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών. Το όνομά του συμβολίζει την περίοδο της «χρυσής εποχής» της Ολλανδίας, στην οποία ανήκει χρονικά το έργο του. Φιλοτέχνησε συνολικά περίπου 400 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια ζωγραφικής και περίπου 290 χαρακτικά,[2] αν και μέρος των έργων που αποδίδονται στον Ρέμπραντ –κυρίως έργα ζωγραφικής και σχέδια– αμφισβητείται. Περισσότερο στο πρώιμο και λιγότερο στο ύστερο έργο του, κυριάρχησαν οι προσωπογραφίες, ωστόσο διακρίθηκε σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, αναπαριστώντας επίσης, τοπιογραφίες, καθώς και ιστορικές, βιβλικές, μυθολογικές ή αλληγορικές σκηνές. Το σύνολο του έργου του χαρακτηρίζεται στην πορεία του χρόνου από εκτεταμένες και βαθιές αλλαγές στο ύφος του, ένδειξη μίας διαρκούς αναζήτησης. Ακόμη σε κάθε μεμονωμένο έργο ή εκδοχή του, παρατηρούνται συνεχείς μετασχηματισμοί πριν την κατάληξη σε μία τελική εικαστική μορφή Ο Ρέμπραντ κατάφερε να αποκτήσει σημαντική καλλιτεχνική και κοινωνική αναγνώριση στην εποχή του, ακόμη και κατά τη διάρκεια της χρεοκοπίας του. Εκτιμάται μέχρι σήμερα για τη δεξιοτεχνία του στη ζωγραφική και το σχέδιο, την υψηλή ποιότητα και τον πλούτο τής τέχνης του. Όπως διαφαίνεται από τη μελέτη του έργου του, υπήρξε καινοτόμος στην τεχνική, αναζητώντας διαρκώς νέους εκφραστικούς τρόπους, έτσι ώστε να κατατάσσεται στους καλλιτέχνες των οποίων η εξέλιξη δεν διακόπηκε στη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους. Ο Ρέμπραντ εισχώρησε στους αριστοκρατικούς κύκλους τού Άμστερνταμ, συναναστρεφόμενος με λόγιους, λογοτέχνες, εμπόρους και άλλους καλλιτέχνες, επωφελούμενος από την κοινωνική επιρροή τους.

  report this review
• Anynomous

  13 September 2017

  Henri Émile Benoît Matisse Ο Ανρί Ματίς (31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης. Ο Ματίς γεννήθηκε στην επαρχία Λε Κατώ-Καμπρεζί (Le Cateau-Cambrésis της βόρειας Γαλλίας ενώ μεγάλωσε στην περιοχή Μποέν-εν Βερμαντουά (Bohain-en-Vermandois). Σπούδασε νομικά στο Παρίσι όπου μετακόμισε το 1887 και αφού απέκτησε την δικηγορική άδεια εργάστηκε για ένα διάστημα ως συμβολαιογράφος στην γενέτειρά του. Το 1891 προσβλήθηκε από ασθένεια και κατά το στάδιο της ανάρρωσής του ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στο Παρίσι όπου σπουδάζει στην ακαδημία τεχνών Julian, μαθητής του Οντιλόν Ρεντόν (Odilon Redon) και του Γκυστάβ Μορώ. Ο Ματίς παράγει τους πρώτους του πίνακες επηρεασμένος από τα έργα των Σεζάν, Γκωγκέν, βαν Γκογκ, αλλά και από την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η μεθοδολογία του περιλαμβάνει, σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά την ανεξάρτητη επεξεργασία επιμέρους στοιχείων του πίνακα και στο τελικό μόνο στάδιο την ανάμιξή τους για την παραγωγή της τελικής σύνθεσης. Η τεχνοτροπία του Ματίς είναι αυτή που χαρακτηρίζει το κίνημα των φωβιστών. Η θεματολογία του ήταν διανθισμένη συνήθως με έντονα, φωτεινά χρώματα και αποτελείται κυρίως από προσωπογραφίες, εσωτερικούς χώρους και θέματα νεκρής φύσης. Η πρώτη ομαδική έκθεση στην οποία συμμετείχε πραγματοποιήθηκε το 1901 ενώ η πρώτη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1904. Τα επόμενα χρόνια ταξιδεύει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης. Την περίοδο 1908-1912 εκθέτει επίσης πολλά έργα του σε Μόσχα, Βερολίνο, Μόναχο και Λονδίνο. Αν και το κίνημα των φωβιστών, του οποίου αποτελεί ηγετική μορφή, χάνει την αίγλη του μετά το 1906, ο ίδιος ο Ματίς γνωρίζει σημαντική καλλιτεχνική αναγνώριση με τα έργα που παράγει την περίοδο 1906-1917 τα οποία ξεφεύγουν από τα όρια του φωβισμού. Ο Ματίς συνδέθηκε φιλικά με τον Πάμπλο Πικάσο αν και μεταξύ τους υπήρχε πάντα και το στοιχείο του ανταγωνισμού. Από το 1917 μέχρι την ημερομηνία του θανάτου του, ο Ματίς έζησε στην πόλη Σιμιέ (Cimiez), σημερινό προάστιο της Νίκαιας (Nice). Το 1941 διαγνώστηκε πως πάσχει από καρκίνο και ένα μέρος των τελευταίων χρόνων της ζωής του αναγκάστηκε να το περάσει σε αναπηρική καρέκλα. Παρά το γεγονός αυτό, δεν εγκατέλειψε το έργο του, αντιθέτως ασχολήθηκε ενεργά με την τεχνική του κολάζ, μέσω της οποίας κατάφερε να παραγάγει μερικά από τα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα σήμερα έργα του.

  report this review