To Εργαστήρι Γραφής στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ (Σόλωνος 101) προσφέρει ποιοτικά σεμινάρια με φρέσκια ματιά και ομαδικό πνεύμα, συνδέοντας τη γραφή με το βίωμα και τις νέες αφηγηματικές τάσεις στα οπτικοακουστικά. Στην πιο συμφέρουσα τιμή!
Το Εργαστήρι Γραφής περιλαμβάνει: Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής, Εργαστήρι Ποιητικής Τέχνης, Εργαστήρι Σεναρίου, Επιμέλεια και Διόρθωση κειμένων, Διαδικτυακά σεμινάρια μέσω skype.
Το Εργαστήρι Γραφής στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ δημιούργησαν οι Ευτυχία Παναγιώτου και Βαγγέλης Μπέκας.
«Είναι δύσκολο να σηκώσει κανείς τη δυστυχία του ψηλά. Να είναι παρατηρητής και παρατηρούμενος ταυτόχρονα»
Ντανίλο Κις | Κλεψύδρα
~ Το Εργαστήρι Γραφής και 19 νεοσύστατοι συγγραφείς της «Οδού 19:00» (Εκδόσεις Έναστρον) γιόρτασαν κυριολεκτικά την έκδοση του βιβλίου τους, που παρουσιάστηκε την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου στο κατάμεστο Έναστρον Βιβλιοκαφέ! Δεκαεννέα διηγήματα από νέους συγγραφείς, που γεννήθηκαν μέσα από δημιουργικές συναντήσεις με τον συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα. Κάθε φορά στην ίδια οδό, στο Έναστρον της Σόλωνος, την ίδια πάντα ώρα.
#odos19
Το Εργαστήρι Γραφής και οι συγγραφείς της συλλογής διηγημάτων "Οδός 19:00" το γιορτάζουν! Σας περιμένουμε την Παρασκευή 22.11 στις 8 μ.μ. στο φιλόξενο Έναστρον βιβλιοκαφέ.
Άρης Αλεξάνδρου | Φρόντισε
Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων. Πάσχισε να 'ναι προεκτάσεις της πραγματικότητας όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι. Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το Νέο Τμήμα του εργαστηρίου.
Πρώτη συνάντηση για το ΝΕΟ ΤΜΗΜΑ της Δημιουργικής Γραφής αυτό το Σάββατο 28/9 στις 17.30 στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ (Σόλωνος 101)
~ Άννα Καστίγιο [γεν. 1953] | Ζητώ το αδύνατο
Ζητώ το αδύνατο: αγάπα με για πάντα.
Αγάπα με όταν ο πόθος όλος έχει φύγει.
Αγάπα με με την προσήλωση ενός μοναχού.
Όταν ο κόσμος στην ολότητά του
κι όλα όσα κρατάς ιερά σε συμβουλεύουν
για τ’ αντίθετο: αγάπα με ακόμη παραπάνω.
Όταν σε γεμίζει οργή και είναι τυφλή: αγάπα με.
Όταν το κάθε βήμα απ’ την πόρτα στη δουλειά σου σε κουράζει—
αγάπα με· κι απ’ τη δουλειά στο σπίτι πάλι.
*
Αγάπα με όταν πλήττεις—
όταν κάθε γυναίκα που κοιτάς είναι η μία καλύτερη απ’ την άλλη,
ή, σαν πιο αξιολύπητη να ’μαι που ζητώ, αγάπα με όπως με αγαπούσες πάντα: όχι σαν θαυμαστής ή σαν κριτής, μα με
τη συμπόνια που επιφυλάσσεις στον εαυτό σου
όταν είσαι μόνος.
*
Αγάπα με όπως απολαμβάνεις τη μοναξιά σου,
αυτήν που σε προετοιμάζει για το θάνατο,
το μυστήριο της σάρκας, καθώς σκίζει και ράβει.
Αγάπα με όπως την πολυτιμότερη παιδική σου ανάμνηση—
κι αν δεν μπορείς να θυμηθείς καμιά—
φαντάσου μία, βάλε με εκεί μαζί σου.
Αγάπα με στα γεράματα όπως μ’ αγαπούσες στη νιότη.
*
Αγάπα με σαν να ’μουν εγώ για πάντα—
και θα κάνω το αδύνατο
μια απλή πράξη,
αγαπώντας σε, αγαπώντας σε όπως σ’ αγαπώ.
~ Μτφ. από τα αγγλικά: Ευτυχία Παναγιώτου
Ξύστε τα μολύβια σας, ξεκινάμε! Το Σάββατο 21.9 στις 5.30 μ.μ. στο φιλόξενο Έναστρον Βιβλιοκαφέ (Σόλωνος 101) η ενημερωτική μας συνάντηση για το ΝΕΟ ΤΜΗΜΑ.
~ Το Εργαστήρι Γραφής σάς εύχεται καλές βουτιές στο γαλάζιο της θάλασσας και της φαντασίας!
~ Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1993 [βουτιά στην #πρώτη_σελίδα]
~ Σωλ Μπέλοου, Χέρτσογκ, μτφ. Δημήτρης Στεφανάκης, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999 [βουτιά στην #πρώτη_σελίδα]
~ Ίταλο Καλβίνο, Οι δύσκολοι έρωτες, μτφ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδ. Αστάρτη, 1985 [βουτιά στην #πρώτη_σελίδα]
~ Δημήτρης Χατζής, Το διπλό βιβλίο, εκδ. Ροδακιό [βουτιά στην #πρώτη_σελίδα]
~ Το τέταρτο και καλύτερο βιβλίο της Ναταλίας Κατσού, με τίτλο "Ειδωλολάτρες", έκδοση-κομψοτέχνημα, με εικαστικά της Βίβιαν Χαλκίδη
Τα λάθη γίνονται πάντα στην αρχή. || Τσέζαρε ΠΑΒΕΖΕ
[το #motto του βιβλίου δείχνει το δρόμο του βιβλίου]
~ "κι είναι σπαρακτικό να κλαίει ένας μουγκός το απόγευμα της Κυριακής", μας λέει στη σελίδα 138 ο Τέως, ήρωας του συναρπαστικού αυτού βιβλίου, που καταφέρνει, όσο λίγα πια μυθιστορήματα, να μας ζεστάνει με την ευαισθησία των αφηγήσεών του.
#βιβλία #προτάσεις
~ Ηλίας Λιατσόπουλος, "Αντιστροφή", Ηριδανός, Αθήνα 2019
#πρώτο_βιβλίο #ποίηση
~ Μπεατρίζ Χάουσνερ, "Η ράφτρα και η ζωντανή κούκλα", μτφ. Χριστίνα Λιναρδάκη, Βακχικόν, 2019
~ Από το νέο βιβλίο του ποιητή Γιώργου Καλοζώη "Η πλαστικότητα των μορίων", Φαρφουλάς, 2019
~ Αν μοιάζει σαν να είναι γραμμένο, τότε ξαναγράψ' το! Elmore Leonard
~ Αυτό είναι η αγάπη. Να βλέπεις την ίδια νύχτα την ίδια ώρα το ίδιο όνειρο με τον άνθρωπο που κοιμάται δίπλα σου. Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει; Είμαστε μόνοι οι δυο μας σ' όλο τον κόσμο. Ακόμα και στον ύπνο μας αγαπημένοι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, "Κάτι θα γίνει, θα δεις"
Το Εργαστήρι Γραφής σάς εύχεται καλές γιορτές και Καλό Πάσχα με αγαπημένα πρόσωπα και συναρπαστικά βιβλία.
~ έχω ένα γαλαζοπούλι στην καρδιά μου που θέλει έξω να βγει ~ Τσαρλς Μπουκόβσκι
~ Τέσσερα ποιήματα της δικής μας και πολυαγαπημένης μαθήτριας Κορίνας Καλούδη στην επίσημη ιστοσελίδα του λογοτεχνικού περιοδικού "Μανδραγόρας". Καλό πέταγμα! #πρώτη_δημοσίευση #ποίηση
Κορίνα Καλούδη | Ο γκρεμός κάτω απ’ τα πόδια μας
Περπατάμε πάνω στη λεπτή γραμμή –σαν κλωστή από ιστό αράχνης– με όλο μας το βάρος αγωνιώδη βήματα,
με την ελπίδα πως κάποτε θα σπάσει,
να μάθουμε επιτέλους αν έχουμε φτερά
~ Ναι, η ζωή έχει από μας άπειρα πιο μεγάλη φαντασία
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
«Στον έρωτα οι περισσότεροι αναζητούν την αιώνια πατρίδα. Άλλοι, ελάχιστοι πάντως, το αιώνιο ταξίδι»
| Walter Benjamin, «Μονόδρομος»
~ Για όσους όμως χειρονομούν πολύ "ποιητικά" βρίσκονται πάντα νόμοι κι εξουσίες για να τους δένουν ή να τους κόβουν τα χέρια
|| ΝΟΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, "Μια μαρτυρία", στο "Δεκαοχτώ κείμενα", Κέδρος, Αθήνα 1970
Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής με φρέσκια ματιά και ομαδικό πνεύμα. Στην πιο συμφέρουσα τιμή! Ξεκινάμε αυτή τη Δευτέρα 8.4 στις 7 μ.μ. (Έναστρον βιβλιοκαφέ, Σόλωνος 101).
Ο Απρίλης δεν κατέχει από αμυγδαλιές ~ Ηλίας Λάγιος
#καλή_άνοιξη
Θυμίζουμε ότι η ενημερωτική συνάντηση για το Εργαστήρι Γραφής είναι αύριο Δευτέρα 1 Απριλίου στις 7 μ.μ. και όχι Τετάρτη, όπως γράφτηκε κάπου εκ παραδρομής. Καλό απόγευμα (με ή χωρίς γάτες)
~ Δημήτρης Αθηνάκης || φτηνό κρεβάτι, Πόλις, Αθήνα 2018
Συντονιστής: Βαγγέλης Μπέκας Τόπος: Έναστρον Βιβλιοκαφέ/Εκδόσεις (Σόλωνος 101) Δευτέρα 7-9 μ.μ. (πρώτη ενημερωτική συνάντηση ΔΩΡΕΑΝ στις 1.4.19) Διάρκεια: 8 εβδομάδες/συναντήσεις Κόστος: 45€ κάθε μήνα (1 μήνας = 4 συναντήσεις)
Continue Reading~ Ζωή Καρέλλη
Η Άνθρωπος
Εγώ γυναίκα, η άνθρωπος, ζητούσα το πρόσωπό Σου πάντοτε, ήταν ως τώρα του ανδρός και δεν μπορώ αλλιώς να το γνωρίσω.
Ποιος είναι και πώς πιο πολύ μονάχος, παράφορα, απελπισμένα μονάχος, τώρα, εγώ ή εκείνος; Πίστεψα πως υπάρχω, θα υπάρχω, όμως πότε υπήρχα δίχως του και τώρα, πώς στέκομαι, σε ποιο φως, ποιος είναι ο δικός μου ακόμα καϋμός; Ω, πόσο διπλά υποφέρω, χάνομαι διαρκώς, όταν Εσύ οδηγός μου δεν είσαι.
Πώς θα δω το πρόσωπό μου, την ψυχή μου πώς θα παραδεχτώ, όταν τόσο παλεύω και δεν μπορώ ν' αρμοστώ.
«Ότι διά σου αρμόζεται γυνή τω ανδρί.»
Δεν φαίνεται ακόμα το τραγικό του απρόσωπου, ούτε κι εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ ακόμα, ακόμα. Τι θα γίνει που τόσο καλά, τόσα πολλά ξέρω και γνωρίζω καλλίτερα, πως απ' το πλευρό του δεν μ' έβγαλες.
Και λέω πως είμαι ακέριος άνθρωπος και μόνος. Δίχως του δεν εγινόμουν και τώρα είμαι και μπορώ κι είμαστε ζεύγος χωρισμένο, εκείνος κι εγώ έχω το δικό μου φως, εγώ ποτέ, σελήνη, είπα πως δεν θα βαστώ απ' τον ήλιο κι έχω τόσην υπερηφάνεια που πάω τη δική του να φτάσω και να ξεπεραστώ, εγώ, που τώρα μαθαίνομαι και πλήρως μαθαίνω πως θέλω σ' εκείνον ν' αντισταθώ και δεν θέλω από κείνον τίποτα να δεχτώ και δε θέλω να περιμένω.
Δεν κλαίω, ούτε τραγούδι ψάλλω. Μα γίνεται πιο οδυνηρό το δικό μου ξέσκισμα που τοιμάζω, για να γνωρίσω τον κόσμο δι' εμού, για να πω το λόγο δικό μου, εγώ που ως τώρα υπήρξα για να θαυμάζω, να σέβομαι και ν' αγαπώ,
εγώ πια δεν του ανήκω και πρέπει μονάχη να είμαι, εγώ, η άνθρωπος.
Από τη συλλογή Αντιθέσεις (1957)
[Στο: "Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη", τόμος δεύτερος (1955-1973), Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1973, σ. 123-124]
"Τέτοια θα 'ναι κι η Παράδεισο", λέει ο Χαράλαμπος ο καντηλανάφτης: ήλιος απαλός, σιγανή βροχούλα, λεμονιές ανθισμένες, ναργιλέδες και ψιλή κουβέντα στους αιώνες των αιώνων
~ Νίκος Καζαντζάκης, "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται"
~ Μίλτος Σαχτούρης, "Πορτοκαλιά"
Τι θλιβερός χειμώνας, Θε μου! Τι θλιβερός χειμώνας! Ένα πορτοκαλί μεσοφόρι κρέμεται, ένα ροζ ξεσκονόπανο και βρέχει. Ένας γέρος κοιτάζει μες απ’ το τζάμι. Ένα ξερό δέντρο, ένα φως αναμμένο χρώμα πορτοκαλιού. Ένα δέντρο με πορτοκάλια πιο πέρα. Και το κορίτσι αναποδογυρισμένο και το φλιτζάνι σπασμένο κι όλοι, Θε μου, να κλαίνε να κλαίνε να κλαίνε Κι ύστερα χρήματα χρήματα χρήματα πολλά Τι θλιβερός χειμώνας, Θε μου! Τι θλιβερός χειμώνας, Θε μου! Τι θλιβερός χειμώνας
[Βρέχει όπως και στο προηγούμενο ποίημα την Πορτοκαλιά. Μια γυναίκα μ’ έναν καθρέφτη και κάτι σύρματα προσπαθεί να κρατήσει τα χρόνια. Όμως τα χρόνια φεύγουν τα σύρματα μπαίνουν βαθιά μέσα στα μάγουλά της τα ξεσκίζουν τρέχουν αίματα ενώ ένα άγριο χέρι με μια κιμωλία πηγαινοέρχεται και βάφει τα μαλλιά της άσπρα]
~ Μάνος Ελευθερίου [12 Μαρτίου 1938 - 22 Ιουλίου 2018]
~ Ντίνος Χριστιανόπουλος και May Roosevelt
~ Νίκος Καρούζος [17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990] Το πρώτο ποίημα της συλλογής "Φαρέτριον" [1981]
Καθώς περνούν τα χρόνια πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν· καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές, βλέπεις τον ήλιο μ' άλλα μάτια· []
~ Γιώργος Σεφέρης, "Το φως" (απόσπασμα)
** Φωτογραφία Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης: Ο Γιώργος Σεφέρης στο Κάιρο, 1944.
~ Το Εργαστήρι Ποιητικής Τέχνης έχει εθιστεί στις συναντήσεις της Πέμπτης: σήμερα θέλει να πάει για μάθημα. Παρ' όλα αυτά, ήρθε το καλοκαίρι: καιρός για αναστοχασμό/επαναπροσδιορισμό, ουσιαστική δουλειά (διάβασμα, γράψιμο, επιμέλεια) και βουτιές.
Ευχαριστώ για τη σπάνια αγάπη σας. Καλή μας αντάμωση!
Ευτυχία <3
Υγρ.: Το εναστράκι εμφανίζεται εδώ άδειο γιατί έχουμε βγει απλώς για διάλειμμα. Όλα καλά ;)
Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.
~ Χόρχε Λουίς Μπόρχες, "Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο"
Κι αν γέμισε αυτό το ποίημα μου φτερουγίσματα Είναι γιατί τα πουλιά τ’ ακούς Δεν τα βλέπεις μόνο
~ Ελένη Βακαλό
~ Αυτοπροσωπογραφίες του Μανόλη Αναγνωστάκη σε σκίτσα στο τρέχον τεύχος του περιοδικού ΚΛΕΨΥΔΡΑ/ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
κι επινόησα αυτόν που ξέρει την αλήθεια από επιθυμία να υπάρχει κάποιος που να ξέρει την αλήθεια
~ Γιώργος Χειμωνάς [1938-2000], "Μυθιστόρημα"
~ Μίλτος Σαχτούρης
Ο ΣΩΤΗΡΑΣ
Μετρώ στα δάχτυλα των κομμένων χεριών μου τις ώρες που πλανιέμαι στα δώματα αυτά τ’ ανέμου δεν έχω άλλα χέρια αγάπη μου κι οι πόρτες δε θέλουνε να κλείσουν κι οι σκύλοι είναι ανένδοτοι
Με τα γυμνά μου πόδια βουτηγμένα στα βρώμια αυτά νερά με τη γυμνή καρδιά μου αναζητώ (όχι για μένα) ένα γαλανό παράθυρο πώς χτίσανε τόσα δωμάτια τόσα βιβλία τραγικά δίχως μια χαραμάδα φως δίχως μια αναπνοή οξυγόνου για τον άρρωστο αναγνώστη
Αφού κάθε δωμάτιο είναι και μια ανοιχτή πληγή πώς να κατέβω πάλι σκάλες που θρυμματίζονται ανάμεσα απ’ το βούρκο πάλι και τ’ άγρια σκυλιά να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες κι αν βρω το φαρμακείο κλειστό κι αν βρω πεθαμένο το φαρμακοποιό κι αν βρω τη γυμνή καρδιά μου στη βιτρίνα του φαρμακείου
Όχι όχι τελείωσε δεν υπάρχει σωτηρία
Θα μείνουν τα δωμάτια όπως είναι με τον άνεμο και τα καλάμια του με τα συντρίμμια των γυάλινων προσώπων που βογγάνε με την άχρωμη αιμορραγία τους με χέρια πορσελάνης που απλώνονται σε μένα με την ασυχώρετη λησμονιά
Ξέχασαν τα δικά μου σ ά ρ κ ι ν α χέρια που κόπηκαν την ώρα που μετρούσα την αγωνία τους
[Η Λησμονημένη, 1945]
~ Κ.Γ. Καρυωτάκης
ΓΡΑΦΙΑΣ
Οι ώρες μ' εχλώμιαναν, γυρτός που βρέθηκα ξανά στο αχάριστο τραπέζι. (Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο στον τοίχο αντικρινά ο ήλιος γλιστράει και παίζει.)
Διπλώνοντας το στήθος μου, γυρεύω αναπνοή στη σκόνη των χαρτιών μου. (Σφύζει γλυκά και ακούγεται χιλιόφωνα η ζωή στα ελεύθερα του δρόμου.)
Απόκαμα, θολώσανε τα μάτια μου και ο νους, όμως ακόμη γράφω. (Στο βάζο ξέρω δίπλα μου δυο κρίνους φωτεινούς. Σα να 'χουν βγει σε τάφο.)
* Νηπενθή (1921)
"Οι ποιητές όπως πάντα να γράφουν ωραία ποιήματα"
~ Μανόλης Αναγνωστάκης
* Φωτογραφία Mario Vitti
~ Θεόδωρος Ντόρρος (1895-1954), "Προσημείωμα"
Είμαστε τα ζωντανά του γλιτωμού σε ξένες θετικότητες. Κι ανύπαρχτο περνάει το διάστημα απ' την υγεία ως την αρρώστεια.
Πιο άνθρωποι, θα βλέπουμε, αγριεμένοι από ντροπή, τα τωρινά μας.
Απίστευτη η τέχνη μας να κάνουμε στιγμές κι αιωνιότητες.
Δεν είν’ αυτά που θα ’λεγα ούτε και κείνα που τα φέραν.
[] Η ομορφιά. Σιγά το μυστικό. Δεν ντρέπομαι να πω ότι τον αγάπησα για την ομορφιά του. Όπως και θα το ξανάκανα αν πλησίαζε. Η ομορφιά είναι πειστική. Ξέρεις η ομορφιά κάνει το σεξ εφικτό. Η ομορφιά κάνει το σεξ σεξ. []
~ Anne Carson, από την Ομορφιά του συζύγου
~ Bob Dylan, When the Deal Goes Down
In the still of the night, in the world's ancient light Where wisdom grows up in strife My bewildering brain, toils in vain Through the darkness on the pathways of life Each invisible prayer is like a cloud in the air Tomorrow keeps turning around We live and we die, we know not why But I'll be with you when the deal goes down
We eat and we drink, we feel and we think Far down the street we stray I laugh and I cry and I'm haunted by Things I never meant nor wished to say The midnight rain follows the train We all wear the same thorny crown Soul to soul, our shadows roll And I'll be with you when the deal goes down
The moon gives light and shines by night I scarcely feel the glow We learn to live and then we forgive O'er the road we're bound to go More frailer than the flowers, these precious hours That keep us so tightly bound You come to my eyes like a vision from the skies And I'll be with you when the deal goes down
I picked up a rose and it poked through my clothes I followed the winding stream I heard a deafening noise, I felt transient joys I know they're not what they seem In this earthly domain, full of disappointment and pain You'll never see me frown I owe my heart to you, and that's sayin' it true And I'll be with you when the deal goes down
#nobelprize_literature_2016
~ Philip Roth [1933-2018]
Απόσπασμα από πεζό που κρούει τον κώδωνα για τους ποιητές
~ Γεώργιος Βιζυηνός, "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως"