Πότε χειρουργείται η οστεοαρθρίτιδα;
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια εκφυλιστική πάθηση που αφορά τον χόνδρο στις μεγάλες αρθρώσεις (ισχίο, γόνατο). Αυτές οι αρθρώσεις επιβαρύνονται περισσότερο και με την πάροδο του χρόνου φθείρονται με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή τους. Τα κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος και η δυσκαμψία, δηλαδή ο περιορισμός του εύρους κίνησης της άρθρωσης. Σε μια απλή ακτινογραφία θα φανούν σημάδια της αρθρίτιδας όπως οστεόφυτα, στένωση και σκλήρυνση των αρθρ...ικών επιφανειών και μια μαγνητική τομογραφία μπορεί να αναδείξει οστικό οίδημα. Το κύριο εύρημα ωστόσο και αυτό που θα οδηγήσει τελικά τον ασθενή στο χειρουργείο πρέπει να είναι ο πόνος. Είναι αλήθεια ότι ο περιορισμός στην κίνηση ταλαιπωρεί τον ασθενή ακόμη και όταν δεν συνοδεύεται από (έντονο) πόνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζονται θεραπείες από το στόμα, φυσικοθεραπείες, ενδαρθρικές εγχύσεις και οδηγίες για απώλεια σωματικού βάρους. Τα αποτελέσματα είναι καλά και αρκετοί ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ισχίου ή γόνατος δεν χρειάζονται χειρουργείο. Εκείνος ο ασθενής όμως που βιώνει έντονο πόνο για μήνες, που έχει σχεδόν καθηλωθεί, που έχει δοκιμάσει όλες τις θεραπείες χωρίς αποτέλεσμα και που μερικές φορές αφυπνίζεται από τον πόνο τη νύχτα, είναι υποψήφιος για χειρουργείο. Είναι βέβαιο ότι όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και πως κάθε ασθενής έχει το ιστορικό του, τις υποχρεώσεις του και τις ιδιαίτερες ανάγκες του. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οδηγίες που ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως. Υπάρχουν όμως κατευθυντήριες γραμμές που προβλέπουν τη χειρουργική επέμβαση για τις περιπτώσεις όπου ο πόνος δεν μπορεί να ελεγχθεί με κάποιο άλλο μέσο.
See MoreΚαλή Ανάσταση με υγεία πρώτα απ' όλα! Να περάσετε όλοι καλά με τους δικούς σας ανθρώπους!
Πάντα με σεβασμό στην ιδιωτικότητα του ασθενή αλλά και κάθε ατόμου, το Ορθοπαιδικό Ιατρείο συμμορφώνεται με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (GDPR) και διασφαλίζει το απόρρητο σύμφωνα με τις κείμενες νομοθεσίες.
Πελματογράφημα: Τι είναι, πότε ενδείκνυται, ποιους αφορά
Με τη ραγδαία αύξηση των καθημερινών αναγκών των ανθρώπων, οι απαιτήσεις για τα κάτω άκρα αυξήθηκαν κι αυτές σημαντικά. Αποτέλεσμα είναι οι έντονοι πόνοι στα πέλματα, οι παραμορφώσεις του άκρου ποδός ή/και των δακτύλων και το χρόνιο οίδημα (πρήξιμο) στα πόδια. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς το πρακτικό πρόβλημα της επιλογής του κατάλληλου υποδήματος, καταλαβαίνει γιατί ένας ασθενής με άλγος στο πέλμα υποφέρει πραγματικά. ... Η συνηθέστερη αιτία του προβλήματος είναι η μη ομοιόμορφη κατανομή των βαρών στα δύο πόδια. Αυτό οδηγεί σε ανομοιόμορφη φόρτιση των δυο πελμάτων. Στη συνέχεια θα αναπτυχθεί ένα τουλάχιστον επώδυνο σημείο στο ένα πέλμα (π.χ. το αριστερό), το οποίο όταν γίνει πολύ επώδυνο θα οδηγήσει σε αντισταθμιστική επιβάρυνση του άλλου πέλματος (του δεξιού). Το αποτέλεσμα με την πάροδο του χρόνου είναι δύο πολύ επώδυνα πέλματα και ένα μη φυσιολογικό μοντέλο βάδισης. Το πελματογράφημα στοχεύει στην ανίχνευση αυτού ακριβώς του παθολογικού μοντέλου βαδισης. Σχεδόν κανείς δεν στέκεται και δεν βαδίζει 100% σωστά. Όμως με το πελαμτογράφημα ο θεράπων ιατρός είναι σε θέση να πιστοποιήσει με ακρίβεια τη ρίζα του προβλήματος που ταλαιπωρεί τον ασθενή. Έπειτα, θα προτείνει ένα ολοκληρωμένο και εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας και αποκατάστασης ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή. Με τις αναλυτικές μετρήσεις του πελματογράφου δίνεται η δυνατότητα να κατασκευαστούν ορθωτικά πέλματα ειδικά για κάθε ασθενή! Αυτά τα πέλματα και σε αντίθεση με αυτά του εμπορίου ακολουθούν τις γραμμές του ποδιού, έχουν την τάση να διορθώνουν τις παραμορφώσεις του και ενισχύουν το πέλμα με το να κατανέμουν ισότιμα τα φορτία που αυτό δέχεται σε όλες τις φάσεις της βάδισης. Το πελματογράφημα είναι ανώδυνο. Διακρίνεται σε στατικό (ο ασθενής στέκεται) και σε δυναμικό (ο ασθενής βαδίζει). Γίνεται πάνω σε έναν σύγχρονο, ειδικό τάπητα με χιλιάδες αισθητήρες και δεν εκπέμπει ακτινοβολία. Οι αισθητήρες ανιχνεύουν και καταγράφουν τη μορφολογία του ποδιού αλλά και τις πιέσεις, την κατανομή των δυνάμεων και γενικά όλες τις παραμέτρους της στάσης και της βάδισης. Ενδέχεται η ανομοιόμορφη κατανομή των φορτίων να μην οφείλεται στα πόδια αλλά στη λεκάνη ή στη σπονδυλική στήλη. Εκεί ο ρόλος του πελματογραφήματος είναι επικουρικός. Αλλά στις υπόλοιπες περιπτώσεις, αρκεί ένα πελματογράφημα για να αλλάξει η καθημερινότητα και η ζωή του ασθενή προς το καλύτερο!
See MoreΣυσκευή - Λογισμικό - Προσπέκτους
Δυναμική ανάλυση βάδισης ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του ιατρού. Αναλύει τη μορφολογία των δύο πελμάτων σε όλες τις φάσεις της βάδισης.
5 ΕΡΩΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ 1) Τι ακριβώς είναι το αυχενικό σύνδρομο;
Δεν πρόκειται για πάθηση ή για νόσο αλλά για μια ομάδα συμπτωμάτων (αυχεναλγία, δυσκαμψία, ναυτία, κεφαλαλγία). Το συχνότερο αίτιο του συνδρόμου είναι η δισκοκήλη της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης στο επίπεδο Α5-Α6.
...2) Δηλαδή αν έχω όλα αυτά τα συμπτώματα έχω κήλη στον αυχένα; Όχι απαραίτητα. Το αυχενικό σύνδρομο οφείλεται σε πολλά αίτια. Η δισκοκήλη στον αυχένα χαρακτηρίζεται από άλλα πιο σταθερά και πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα (π.χ. αιμωδίες)
3) Ποια είναι η θεραπεία του; Οπωσδήποτε χρειάζεται ο αυχένας να παραμένει θερμός και στεγνός κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύχτας. Αποφεύγουμε έκθεση στο κρύο, στην υγρασία και στα ρεύματα αέρα (π.χ. κλιματιστικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες). Έπειτα και σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό, εφαρμόζεται παυσίπονη φαρμακευτική αγωγή, ειδικό ασκησιολόγιο και φυσικοθεραπείες.
4) Γιατί χρειάζεται η εξέταση από ιατρό αφού μπορώ να ακολουθήσω αυτές τις εντολές μόνος/μόνη μου;
Διότι δεν είναι σωστό να αντιμετωπίζονται όλοι οι ασθενείς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η κλινική εξέταση και οι απεικονιστικές εξετάσεις είναι απαραίτητες για να καθοριστεί η ακριβής αιτία του προβλήματος. Η εξατομικευμένη προσέγγιση έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε σύγκριση με την απλή εφαρμογή γενικών οδηγιών.
5) Μπορώ να κάνω κάτι για να το προλάβω;
Μια ευκίνητη, αλλά ισχυρή και σταθερή αυχενική μοίρα της σπονδυλική στήλης δεν αποκλείει, αλλά μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης των συμπτωμάτων.
See MoreΧριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο με αγάπη και υγεία!
5 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ
1) Είμαι άντρας δεν κινδυνεύω από οστεοπόρωση. Η ανδρική οστεοπόρωση είναι (πολύ) πιο σπάνια από τη γυναικεία αλλά όχι όσο ίσως νομίζουν κάποιοι. Το 10% του ανδρικού πληθυσμού στην Ελλάδα πάσχει από οστεοπόρωση.
...2) Δεν έχει σημασία πότε σταμάτησε η περίοδος. Θα αρχίσω να κάνω μέτρηση από τα 60 και μετά. Λάθος, διότι σε περιπτώσεις π.χ. πρόωρης εμμηνόπαυσης, η μέτρηση οστικής πυκνότητας πρέπει να γίνεται και πιο νωρίς και πιο τακτικά.
3) Δεν χρειάζεται φάρμακα για την οστεοπόρωση μόνο διατροφή και γυμναστική. Έτσι κι αλλιώς δεν πονάω. Η σωστή διατροφή και η άσκηση είναι ωφέλιμη για το μυοσκελετικό σύστημα, αλλά δεν μπορεί να μειώσει ουσιαστικά τον κίνδυνο για αυτόματο (παθολογικό) κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης.
4) Έχω οστεοπόρωση. Θα παίρνω δισφωσφονικά και ασβέστιο για μια ζωή. Μετά από 5ετή (ή 7ετή) χορήγηση διφωσφονικών, το οστό χάνει τη συνοχή και την αντοχή του και η θεραπεία πρέπει να αλλάξει.
5) Είμαι ευχαριστημένη από τα φάρμακά μου και η μέτρηση που κάνω κάθε χρόνο είναι περίπου στα ίδια. Όλα καλά. Υπάρχουν εργαλεία υπολογισμού για τον καταγματικό κίνδυνο λόγω οστεοπόρωσης και ειδικοί πίνακες που αφορούν όλους τους ασθενείς. Εάν ο κίνδυνος δεν μειώνεται με τη θεραπεία τότε αυτή πρέπει να αλλάξει.
See MoreΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: Ένα κοινότατο πρόβλημα σε νέα θεραπευτική τροχιά
Περίπου το 60-80% του γενικού πληθυσμού, ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία, φυλή ή άλλες παραμέτρους, εμφανίζει κάποια στιγμή της ζωής του αιφνίδιο άλγος στη μέση (οσφύ) χωρίς να είναι πάντα εφικτός ο ακριβής εντοπισμός της αιτίας αυτού του άλγους. Είναι λοιπόν η οσφυαλγία μια από τις μάστιγες του σύγχρονου κόσμου; Φαίνεται πως ναι. Η οσφυαλγία δεν είναι πάθηση αλλά σύμπτωμα και συχνά συνυπάρχει με ισχιαλγία (πόνος κατά ...τη διαδρομή του ισχιακού νεύρου), κάτι που περιπλέκει τα πράγματα. Χρειάζεται προσεκτική λήψη ιστορικού, ακόμα πιο προσεκτική κλινική και νευρολογική εξέταση και σωστή εκτίμηση του προβλήματος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ηλικία και τη δραστηριότητα του ατόμου. Και εκεί είναι που χωλαίνει τις περισσότερες φορές η συμβουλή του γιατρού προς τον άρρωστο. Η συνηθισμένη αντιμετώπιση που ακολουθείται είναι αγωγή από το στόμα με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, κατάκλιση και περιορισμός της δραστηριότητας και συνεδρίες φυσικοθεραπειών. Ενώ όλα αυτά είχαν, έχουν και θα έχουν ρόλο στη θεραπεία της οσφυαλγίας, νέες μελέτες υποστηρίζουν ότι γίνονται με λάθος σειρά! Σε ορισμένες περιπτώσεις, αν προηγηθούν οι φυσικοθεραπείες της φαρμακευτικής αγωγής, τα αποτελέσματα είναι καλύτερα! Αλλά και αυτές οι ίδιες οι συνεδρίες των φυσικοθεραπειών τείνουν να εξατομικευτούν ανάλογα με τη φυσική κατάσταση του ασθενή, το πότε απευθύνθηκε σε ιατρό, το αν η οσφυαλγία του είναι οξεία, υποξεία ή χρόνια ακόμα και ανάλογα με τη χρονική περίοδο του έτους! Η σύγχρονη αντιμετώπιση λοιπόν περιλαμβάνει εξειδικευμένες ακτινολογικές λήψεις, ίσως αξονική τομογραφία, απομόνωση και εξέταση όλων των μυών της περιοχής, πελματογράφημα, δυναμικές δοκιμασίες και άλλα, ώστε να εκπονηθεί ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης, ξεχωριστό για κάθε ασθενή και τις ανάγκες του. Τα αποτελέσματα σε βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος (στάση, βάδιση, καθιστή ή ύπτια θέση) με αυτή την προσέγγιση είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά.
See More